Ik ben een (t)huismus en ik ben er trots op
Wat als je het helemaal niet fijn vindt om altijd maar weg te zijn. Opgeslokt te worden door de mensenmassa en de drukte van alle dag. Als je het niet enkel comfortabel vindt om zoveel als mogelijk thuis te zijn, maar het ook echt nodig lijkt te hebben. Ben je dan lui, heb je dan ergens de boot gemist?
Die schaamte slaat nergens op
Daar is absoluut niks mis mee, dat vaker thuis willen zijn. Sterker nog, het is eerder iets wat gemist wordt. Zovelen hebben geen echt thuis meer. Kinderen die opgroeien op kinderdagverblijven in plaats van thuis bij hun ouders. Werkenden met burn-outs, jongvolwassenen met FOMO ( = fear of missing out), zelfs al zijn ze al volledig uitgeblust door het altijd maar aan staan.
Als je net zoals ik hebt ervaren dat mensen altijd wel een negatief woordje over hebben voor zij die de avonden het liefste op de bank doorbrengen. Diezelfde mensen worden op hun beurt geapplaudisseerd voor het feit dat ze altijd maar aan staan, en zoveel ondernemen. Maar hoe jammer is het, als je het gewoon thuis zijn niet kunt ervaren?
Ommekeer in de maatschappij
Voor velen kost het bakken met energie om altijd ergens anders te zijn. Dan voel je je nergens anders thuis. Misschien ervaar je zelfs kantoorangst. Daar kun je overheen komen, weet ik uit ervaring, maar dan nog, de huismus in je neemt niemand zomaar van je af. En waarom zouden ze?
Als je immers de luxe van een goed onderkomen hebt gevonden, want laten we eerlijk zijn, dat is een luxe anno 2025, dan is het haast je plicht om er van te genieten!
Hartverwarmend is het om te zien dat de charme van een rustiger, minimalistischer en dankbaarder leven zijn terugkeer vindt. Met name rond de vrouwen, vindt er zo langzamerhand een verschuiving plaats. Kunnen we de tradities en gewoonten van vroeger weer meer waarderen. Verlangen we er zelfs naar… Filosoof Socrates zei niet voor niks:
Het geheim van geluk ligt niet in het zoeken naar meer, maar in het vermogen om te genieten van minder.”
Het zit ‘m dus in de kleine dingen. Daarom zeg ik:
Ik ben een thuismus en ik ben er trots op.
Wat is een huismus in spreekwoordelijke taal? Volgens woorden.org is een huismus iemand die het thuis naar zijn zin heeft. Is dat niet waar we allemaal naar streven? Wat een geluksvogel ben je dan! ;).
Wat is nou de echte huismus? Deze knapperd:
